Cukrzyca: 7 rzeczy, które zbyt często ignorujemy

Złożona choroba, cukrzyca, nie przeszkadza żyć "prawie" normalnie. Wymaga jednak, wiedzy i codziennej czujności.

Oto 7 informacji, które mogą cię zaskoczyć i poprawić twoje codzienne życie.

Cukrzyca jest chorobą, na którą cierpi ponad 3mln osób w Polsce. Po zaskoczeniu związanym z informacją od lekarza, że mamy cukrzycę, nadchodzi etap wyjaśnienia, jak na co dzień radzić sobie z chorobą, zapobiegać powikłaniom.  Zmiany w stylu życia, regularna kontrola poziomu cukru we krwi i wprowadzenie farmakologii lub czasami kilka codziennych zastrzyków insuliny... pozwala cieszyć się życiem.

1. Cukier nie jest wrogiem numer jeden

Ponieważ cukrzyca powoduje wysoki poziom cukru we krwi, często istnieje zamieszanie co do tego, czy węglowodany powinny być usuwane z diety, czy nie. To jest błąd, ponieważ mózg potrzebuje cukru, aby funkcjonować! To przede wszystkim spożycie kalorii, zwłaszcza tłuszczu, musi zostać zmniejszone, nie wykluczając ich. W przeciwieństwie do powszechnego przekonania, węglowodany muszą być obecne na talerzu podczas każdego posiłku, zwłaszcza w postaci potraw skrobiowych. Aby jednak zapobiec wzrostowi poziomu cukru we krwi, najlepiej jest wybierać ciemne makarony i rośliny strączkowe (soczewica, fasola, groszek), które mają niski indeks glikemiczny (IG), niż kaszę manną lub ryż biały o wyższym IG. Należy spożywać takie produkty, które nie powodują gwałtownego wzrostu glikemii poposiłkowej. Diabetolodzy zalecają, by węglowodany stanowiły od 45% do 60% dostarczanej energii,

Ciemna czekolada z 70% kakao, której IG odpowiada IG czerwonych owoców, nie wpływa na równowagę glikemiczną. Jak wynika z prac opublikowanych na łamach British Journal of Nutrition, spożywanie każdego dnia niewielkiej ilości gorzkiej czekolady może zmniejszyć ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2 i chorób serca. znajduje się w niej największa zawartość flawonoidów – związków zapobiegającym uszkadzaniu komórek. Jeżeli osoba chorująca na cukrzycę przestrzega na co dzień zasad zdrowej diety i jest aktywna fizycznie, słodycze nie są przeciwwskazane, choć należy je jeść z umiarem.

2.  Przekąski a cukrzyca

Najczęstszą przyczyną niepowodzeń leczenia cukrzycy jest nieprawidłowy sposób odżywiania się. W przypadku sięgania po przekąski w cukrzycy, powinno się wybierać takie, które nie zwierają węglowodanów lub zawierają ich niewielką ilość (poniżej 10 g węglowodanów na porcję) Zdrowe przekąski to produkty o wysokiej zawartości białka i błonnika oraz o niskiej zawartości przetworzonych węglowodanów. Nie należy się głodzić, chodzi o to, by utrzymywać stale jednakowy poziom cukru we krwi. Jednym z najlepszych sposobów, by uniknąć takich sytuacji jest jedzenie pożywnych przekąsek (orzechy, jabłka, awokado, pomidory, twaróg)

 3. Słodziki, czy cukier?

Słodziki nie pomogą ci schudnąć, mogą nawet rozregulować poziom cukru we krwi. Jeśli chodzi o kalorie, argument ten nie jest przekonujący. Porcja cukru w kawie to 20 kalorii, a to nie jest dużo. Zastąpienie go słodzikiem nie ma sensu, chyba że słodzisz dziennie kilka kaw czy herbat. Do wyboru mamy wiele produktów z grup naturalnych słodzików (ksylitol, erytrytol, stewia) wyciągów z roślin.  Każda substancja ma inny poziom słodkości, nieco inny posmak i może mieć różny wpływ na procesy w naszym ciele. Stosowanie naturalnych słodzików zamiast cukru ma korzystny wpływ na utrzymywanie prawidłowej masy ciała oraz kontrolę poziomu cukru we krwi, co czyni z nich bezpieczną i skuteczną alternatywę dla cukru.

4. Wizyta u okulisty jest niezbędna

Pierwsze pytanie, jakie należy zadać znajomemu choremu na cukrzycę, brzmi: "Czy był u  okulisty? W przypadku wczesnego wykrycia, retinopatii cukrzycowej może być wyleczalne. Uszkodzenie oczu z powodu nadmiaru cukru we krwi jest pierwszą przyczyną ślepoty przed 60 rokiem życia. Dlatego ważne jest, aby nie zapominać o wizycie u okulisty. Osoby z cukrzycą typu 1, jak i 2 powinny raz do roku poddawać się badaniu okulistycznemu. Przy stwierdzeniu retinopatii – raz na pół roku, a nawet częściej.

5. Wieczorny spacer

U osoby z rozpoznaną cukrzycą typu 2, jeżeli stężenie cukru nie jest tak wysokie, że konieczne jest podanie leków doustnych bądź insuliny, stosuje się leczenie niefarmakologiczne. Leczenie niefarmakologiczne obejmuje zastosowanie odpowiedniej diety i aktywność fizyczną. Aktywność fizyczna stanowi bardzo ważny element postępowania niefarmakologicznego. Spacer przez 15 minut po kolacji, w szybkim tempie, obniża poziom glukozy we krwi bardziej niż spacer przez 45 minut rano lub po południu. Zależnie od preferencji, zamiast spacerów, można odbywać spokojne przejażdżki rowerem po płaskim terenie, czy intensywny trening na siłowni. Czynności wytrzymałościowe doskonale poprawiają wrażliwość mięśni na insulinę.  Aby wysiłek fizyczny był bezpieczny, przy bardziej intensywnych ćwiczeniach należy udać się po poradę do swojego lekarza i dowiedzieć się, jakie dyscypliny sportu można uprawiać oraz jak intensywnie można ćwiczyć.

6. To nie jest choroba genetyczna

Dziedziczność ma znaczenie, ale nie ma genów cukrzycy. Chodzi o "predyspozycje".

W cukrzycy typu 1 jest ona nawet bardzo niska: jeden rodzic, ojciec lub matka, jest cukrzykiem u około 5% pacjentów. Z drugiej strony, częściej występuje u chorych na cukrzycę typu 2, ponieważ u 40% pacjentów jest ona dotknięta przez rodzica (ojca, matkę, brata itp.). Jeśli dotyczy to obojga rodziców, ryzyko wzrasta do 70%. Wiedza pozwala nam na bycie uważnym, a w szczególności na monitorowanie poziomu glukozy. Dziedziczenie choroby ma charakter wielogenowy i wieloczynnikowy, co utrudnia jednoznaczne określenie sposobu dziedziczenia. bardziej niż z genami prawdopodobieństwo zachorowalności związane jest z modelem odżywiania się i stylem życia, który przecież przejmujemy od najbliższej rodziny

7. Magiczny sen

Ostatnie badania wykazał, że zbyt krótki, jak i zbyt długi czas snu sprzyja rozwojowi cukrzycy typu 2.  Zatem już po jednej nieprzespanej nocy możemy spodziewać się, że nasz organizm będzie domagał się zwiększonej podaży pokarmu. To z kolei w dłuższym okresie czasu może spowodować zwiększenie masy ciała, nadwagę lub otyłość i w konsekwencji zaburzenia metaboliczne. Jeśli sen trwa co najmniej 7 godzin, możemy mówić, że jest wystarczający, a co za tym idzie, ma korzystny wpływ na poziom cukru we krwi.